González, Iago

Iago González (Arnuíde, Vilar de Barrio, 1999) séntese entroncado «coa sabedoría dos maiores e coa insondable beleza dos lameiros e da serra, na xenealoxía das mazaíñas pequenas e irregulares que non teñen nada que temer nin que tremer». en ourense, baixo o maxisterio de olga novo, rodou «carreiro arriba sen despegar a carabuña do fogar e aprendendo das infinidades e infinitudes do coñecemento profundo, admirando entre lúcidos compañeiros e profesores sensibles, humildes e soberanos mestres». Licenciado en Filoloxía Galega pola Universidade de Santiago, Iago González subliña que se sente herdeiro da cultura popular, enxertado “na tradición serodia, na píbeda rural, na canción dos falares, na redención dos dicires, na curación dos poemas e na relixión dos amores. sucando na aventura dos mundos o xerme vivo da natureza prístina. recibindo a cor sen dor.