Os amorodos de Bergman

Redondo Neira, Fernando

Premio Ramón Piñeiro de Ensaio 2018

Entre 1925 e 1934, o grupo de excursionistas chamado Sociedade Amigos do Campo filmou unhas cen películas nas que amosaban o seu interese pola paisaxe. Películas de viaxes e excursións que, en vez de acontecementos excepcionais, recollen momentos intranscendentes. O ensaio de Fernando Redondo Neira parte dese rexistro fílmico, sen montaxe nin outros aditamentos, no que o azar se converte en traballo a prol dunha disgnificación. A reflexión sobre a imaxe en movemento trasládase dese xeito ao que se podería considerar unha teoría da percepción. O cinema como unha segunda oportunidade da memoria, unha segunda percepción do vivido. A imaxe dos protagonistas fórmase ao tempo na lembranza e no celuloide. A película é memoria feita cousas que se ergue ao mesmo nivel da vivencia. Para os membros da Sociedade Amigos do Campo, o gravado pola cámara Packard 9,5 mm de Alfonso Piñón supoñía a posibilidade de enfrontar lembranza e representación, pasado e presente, sensacións e significado