Pobreza de espírito

Couceiro, Emma

Éxito ou fracaso. Meritocracia. Conceptos como estes cruzan Pobreza de espírito de Emma Couceiro nunha transversalidade reveladora e implacable, que a poeta utiliza para tracexar unha especie de glosario, nun vocabulario técnico ou especializado na disciplina de “ser unha persoa de proveito”. O libro, traballado durante os últimos anos nun proceso “lento e envelenado”, rompe o silencio dunha das poetas máis admiradas da literatura galega. A poesía, nun momento determinado, chegou a facela sentir verdadeiramente baleira, coma se se lle roubase algo. En parte porque elixiu cuestionarse a si mesma constantemente, e en parte por todo o que non ten que ver con ela e, porén, a acompaña. Pobreza de espírito traballa, precisamente, esa relación tóxica.